ศรีลังกา

ศรีลังกา มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ที่เรารู้จักกันดีคือตำนานเรื่อง รามยณะ (หรือรามเกียรติ ของเรา) ที่ถือว่าเป็นเสมือนบันทึกในยุคก่อนประวัติศาสตร์ กรุงลงกา ก็คือลังกา นี่เอง ตำนานยุคต่อมาคือ เรื่อง เจ้าชาย วิชชายะ (Vijaya) ซึ่งบันทึกเป็นตำนานในภาษาบาลี คือ ดิภาวามสะ (Dipavamsa) , มหาวามสะ (Mahavamsa) และ จุลละวามสะ (Chulavamsa) ประวัติศาสตร์ตรงนี้คาดว่า เกิดขึ้นในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช ตำนานกล่าวว่า เจ้าชาย วิชชายะ (เรียกสั้นๆ แบบไทย คงเป็น วิชัย) อพยพออกจากดินแดนของตนพร้อมทั้งไพร่พล มาจากอินเดียโดยทางเรือ ตำนานกล่าวว่า เจ้าชายมีบิดาเป็นลูกครึ่งสิงห์-มนุษย์ เจ้าชาย วิชชยะ นี่เองคือที่มาของคำว่า สิงหล
จากยุคของพระเจ้า วิชชยะ ซึ่งถือว่าเป็นกษัตริย์องค์แรกของลังกา มาถึงยุคของราชวงศ์ อนุราชปุระ (Anuradhapura dynasty) ซึ่งเริ่มขึ้นในราว ๒๕๐ ปีก่อนค.ศ. ในยุคนี้ก็มีเริ่มมีการแย่งชิงอำนาจกันแล้วระหว่างชาวสิงหลและชาวทมิฬ ต่อมากษัตริย์ เอลาร่า (ปี ๒๓๕-๑๖๑ ก่อนค.ศ.) แห่งราชวงศ์ โจละ (ชาวทมิฬ) ก็แผ่ขยายอำนาจเหนือลังกา แต่ก็ถูกกษัตริย์ Dutthagamani ชาวสิงหล เอาชนะได้ในปี ๑๖๑ ก่อนค.ศ. ชาวสิงหลกับชาวทมิฬ ยังคงรบกันเรื่อยมา

ก่อนฝรั่งชาติตะวันตกจะเข้ามา บนเกาะลังกามีอาณาจักรอยู่ ๓ อาณาจักร คือ ศรีชยวาเทนปุระ (Sri Jayawardenapura-Kotte) หรือเรียกสั้นๆ ว่า Kotte, มหานุวาระ (ชื่อเดิมคือ เซนคาทกาลปุระ) (Maha Nuvara (Senkadagalapura) ทั้งสองอาณาจักรนี้เป็นอาณาจักรของชาวสิงหล และอาณาจักรจ๊าฟน่า หรือยาสปนัม (Jaffna or Yazhpanam) ของชาวทมิฬ